Άννα Διαμαντοπούλου: Απόλυτος σεβασμός στην κυρία Καρυστιανού και σε όσους έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη

«Ούτε φωτιά, ούτε καταιγίδα, ούτε πυρκαγιά δεν υπήρξε», σχολίασε μιλώντας στον ΣΚΑΪ η  Άννα Διαμαντοπούλου αναφορικά με το επίμαχο μήνυμά της από το Κιλκίς ότι το ΠΑΣΟΚ «δεν πρέπει να γίνει Καρυστιανού ή Κωνσταντοπούλου». Όπως είπε, «τα εσωκομματικά προβλήματα – τα οποία υπάρχουν πάντα και σε όλα τα κόμματα – είναι μπόρες που έρχονται, περνάνε και έχουν και τη βάση τους».

«Οι συγκρούσεις καμιά φορά φέρνουν και θετικά αποτελέσματα ή κινητοποιούν και καταστάσεις, δίνοντας αφορμή για συζητήσεις δημιουργικές πολλές φορές. Ούτε καταστροφή είναι, ούτε φωτιά είναι, ούτε είναι το πρόβλημα της χώρας τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ. Για να το κάνω και πολύ καθαρό, υπάρχει απόλυτος σεβασμός – και θα έλεγα δεν εξαιρείται κανένας Έλληνας από αυτόν τον σεβασμό – για το τι υφίστανται οι άνθρωποι αυτοί που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη, και η κ. Καρυστιανού και όλοι οι γονείς. Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που δεν σκύβει το κεφάλι μπροστά σε αυτόν τον πόνο», εξήγησε η κ. Διαμαντοπούλου.

«Αυτό που είπα ακριβώς είναι ότι από τη μια πλευρά υπάρχει ο σεβασμός στον πόνο αυτών των ανθρώπων και στη μάνα που αυτήν τη στιγμή εκπροσωπεί έναν αγώνα για αλήθεια και δικαιοσύνη. Όμως είναι άλλο πράγμα ένα κίνημα διαμαρτυρίας και άλλο πράγμα ένα κόμμα που έχει πίσω του κυβερνητική πορεία, εμπειρία και θέλει να κυβερνήσει τη χώρα. Νομίζω το ΠΑΣΟΚ τη βλέπει απολύτως αυτήν τη διαφορά και αν δείτε τις ανακοινώσεις, δεν υπήρξε καμία διαφοροποίηση ως προς αυτό».

«Μια σειρά από πράξεις οδηγούν το 70% του λαού στη λέξη συγκάλυψη»

Αναφερθείσα στην τραγωδία των Τεμπών και στον Πάνο Ρούτσι, η υπεύθυνη Πολιτική Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ υπογράμμισε:

«Το ότι υπάρχει αυτήν τη στιγμή ένας πατέρας που έχασε το παιδί του και κάνει απεργία πείνας, είναι το αποτέλεσμα της μη σωστής λειτουργίας θεσμών εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έχουμε τη σύγκρουση δυο τρένων, που πίσω της έχει όλο το πρόβλημα της λειτουργίας του Δημοσίου και των ρουσφετιών του πελατειακού κράτους, πάμε όμως και στη διαχείριση του δυστυχήματος όπου δεν τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες. Έχουμε μια σειρά από πράξεις που οδηγούν τον ελληνικό λαό στο να πει κατά 70% τη λέξη “συγκάλυψη”».

«Όταν λοιπόν έχουμε την κοινωνία ολόκληρη να λέει ότι υπάρχει συγκάλυψη, πώς θα αντιμετωπιστούν οι γονείς, οι οποίοι βεβαίως ζουν σε μια διαφορετική πραγματικότητα; Αν δεν δώσει η Δικαιοσύνη την απάντηση, καταρρέουμε ως Δημοκρατία. Βεβαίως πρέπει να ξεκινήσει η δίκη, αλλά η Δικαιοσύνη πρέπει αν λάβει υπόψη της – και νομίζω το κάνει – όλη την ευελιξία και την ευαισθησία που έχει, ώστε να μην υπάρχει η αίσθηση ότι κρύβεται κάτι».