Δολοφονία Τσάρλι Κερκ: Οι σφαίρες δεν μπορούν να σκοτώσουν τις ιδέες

Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ δεν είναι απλώς η απώλεια ενός ανθρώπου. Είναι το πιο βαρύ χτύπημα στην ίδια την έννοια της ελευθερίας του λόγου. Ο Κερκ υπήρξε ένας γνήσιος πατριώτης, ένας άνθρωπος που πίστευε στον Θεό, αγαπούσε την οικογένειά του και μιλούσε με επιχειρήματα. Δεν χρειαζόταν τη βία· την απεχθανόταν. Όλη του η δράση στηριζόταν στη δύναμη του λόγου και στην καθαρότητα των ιδεών του. Και αυτό ήταν που τον έκανε επικίνδυνο για όσους δεν αντέχουν την αλήθεια.
Οι θέσεις του ήταν θέσεις που βρίσκουν απήχηση στη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών της Δύσης. Υποστήριζε ότι τα φύλα είναι δύο, μια αλήθεια που στέκει αιώνες πριν από κάθε «θεωρία». Προειδοποιούσε ότι η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση θα οδηγήσει στην αλλοίωση του εθνικού στοιχείου, απειλώντας τη συνοχή και την ταυτότητα των εθνών. Έβλεπε καθαρά πως η Παιδεία στα πανεπιστήμια παραδίδεται στην woke ατζέντα, όπου η παράδοση αντιμετωπίζεται ως εχθρός. Και φώναζε ότι το αξιακό σύστημα της Δύσης βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο από τον επεκτατισμό του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Για όλα αυτά μιλούσε με θάρρος, με συνέπεια και με παρρησία. Δεν κρυβόταν. Δεν μάσαγε τα λόγια του. Κι όμως, το τίμημα της αλήθειας του ήταν το αίμα του. Η σφαίρα που τον σίγησε δεν στόχευε μόνο εκείνον· στόχευε κάθε πολίτη που πιστεύει ότι μπορεί να μιλά ελεύθερα. Στόχευε το ίδιο το δέντρο της δημοκρατίας, που τώρα ποτίζεται με το αίμα ενός μάρτυρα του ελεύθερου διαλόγου.
Έσπευσαν δεκάδες μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα να τον βαφτίσουν ακροδεξιό. Επικίνδυνοι! Τα “πιστεύω” του Κερκ είναι τα “πιστεύω” της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Οι στρατευμένες πένες, που ηδονίζονται να μισούν την αντίθετη άποψη, οπλίζουν το χέρι του κάθε παρανοϊκού. Το μελάνι τους είναι μαύρο σαν την ψυχή τους, όμως τα χέρια τους είναι κατακόκκινα από το αίμα των μαρτύρων που στοχοποιούν.
Ο Τσάρλι Κερκ άφησε πίσω του μια γυναίκα και δύο ανήλικα παιδιά, που ήταν για εκείνον ό,τι πολυτιμότερο είχε. Έλεγε πάντα ότι η οικογένεια είναι σημαντικότερη από την καριέρα, και ζούσε σύμφωνα με αυτή την αρχή. Ο θάνατός του είναι μια ανείπωτη τραγωδία, αλλά ταυτόχρονα και ένας φάρος που θα αφυπνίσει εκατομμύρια συνειδήσεις.
Ο Κερκ θα μείνει για πάντα το σύμβολο της ελευθερίας του λόγου, της ειρηνικής ανταλλαγής απόψεων και της αταλάντευτης πίστης στην αλήθεια. Η δολοφονία του δεν θα φιμώσει τις ιδέες του· αντιθέτως, θα τις ενισχύσει. Γιατί το αίμα του γίνεται σπόρος που θα γεννήσει νέες φωνές, πιο δυνατές, πιο θαρραλέες. Και τότε, κανείς δεν θα μπορέσει να τις σιγήσει.