“Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”

* του Παναγιώτη Κοκκόρη

Το ότι το ψέμα έχει… κοντά πόδια, άρα δεν μπορεί να κρυφτεί για πολύ επαληθεύεται διαρκώς στην περίπτωση της διαχείρισης του ελληνικού χρέους, καθώς αλλεπάλληλα…

γεγονότα, δείχνουν ότι οι χειρισμοί κατά το διάστημα της διακυβέρνησης Παπανδρέου-Παπαδήμου-Βενιζέλου τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε κυβερνητικό επίπεδο ήταν όχι απλώς ανεπαρκείς, αλλά εξαιρετικά επιζήμιοι για τη χώρα.

Αν εξαιρέσουμε τους πρώτους ολέθριους οκτώ μήνες της «λευκής» παντοκρατορίας Παπανδρέου κατά τη διάρκεια των οποίων δεν ελήφθη καμία απόφαση και αποτέλεσαν ουσιαστικά τον προθάλαμο για την κατάληξη στην τρόϊκα και το ΔΝΤ, στη συνέχεια οι χειρισμοί που ακολούθησαν εμφανίστηκαν –όπως τώρα επιχειρεί να μας πείσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος- ως μονόδρομος, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια τρελή πορεία προς το… αντίθετο ρεύμα.

Πιστά προσηλωμένοι στις υποδείξεις των ξένων δανειστών ο πρωθυπουργός, τα στελέχη και ολόκληρη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθούσαν να πείσουν έναν ολόκληρο λαό ότι τα φοροεισπρακτικά, άδικα και πρόχειρα μέτρα ήταν ο μόνος τρόπος για να συρρικνωθεί το έλλειμμα και να επιτευχθούν οι όροι του μνημονίου.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, ακόμη και όταν αποκαθηλώθηκε ο μοιραίος αρχηγός της -που στη συνείδηση του κόσμου είναι ο ηθικός αυτουργός για ενδεχόμενη διάλυση του ΠΑΣΟΚ-, δεμένη χειροπόδαρα εξακολούθησε να εφαρμόζει τυφλά εκείνο που επέβαλλαν οι εκπρόσωποι της τρόϊκας, χωρίς να έχει την παραμικρή δυνατότητα παρέκκλισης από τις… γραφές.

Αδιαφορώντας για την ανάπτυξη, χωρίς ουσιαστικά να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές, (ιδιωτικοποιήσεις, συμμάζεμα των δαπανών στο δημόσιο, σταθερή φορολογική πολιτική κλπ), αλλά ρίχνοντας όλα τα βάρη στις πλάτες των πολιτών, προσπαθούσε να κάνει δήθεν αξιόπιστη πολιτική, ακουμπώντας στην… πλάτη της Άνκελα Μέρκελ..

Έχει ενδιαφέρον ότι έσχατη απόδειξη ότι η πολιτική αυτή απέτυχε, αποτελούν οι δηλώσεις του αποχωρούντος προέδρου του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πως «το ό,τι η Γερμανία ισχυρίζεται ότι πρέπει να πληρώσει εκείνη το λογαριασμό για όλες τις άλλες χώρες είναι μέρος του προβλήματος. Είναι μαζικά προσβλητικό για τους άλλους» ο οποίος διερωτήθηκε επίσης πως «Τουλάχιστον επτά χώρες της ευρωζώνης έχουν χαμηλότερο επίπεδο χρέους από τη Γερμανία. Πως μπορεί να λέει ότι αυτή πληρώνει τον λογαριασμό, όταν άλλοι πληρώνουν τον δικό της»;

Τα ερωτήματα βεβαίως αυτά δεν απασχόλησαν τους κυβερνώντες, καθώς ποτέ δεν πίστεψαν στην υπόθεση της ανάπτυξης. Ούτε στα (πραγματικά) κίνητρα για προσέλκυση επενδύσεων, ούτε στην καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, ούτε στη χαμηλότερη φορολόγηση των επιχειρήσεων, ούτε στη δημιουργία υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος, ούτε σε ένα αξιόπιστο και σταθερό φορολογικό σύστημα, ούτε βεβαίως στη συγκρότηση ενός έγκυρου, ευέλικτου και μικρότερου κράτους. Δεν τους απασχόλησαν διότι δεν γνωρίζουν την αγορά…

Τα όσα λέγονται σήμερα από το νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο, μπορεί να ακούγονται διαφορετικά, στην πραγματικότητα όμως είναι το ίδιο προϊόν, σε πιο… πληθωρική συσκευασία.

Το ζήτημα της ανάπτυξης σε μια καθημαγμένη οικονομία για να έχει πιθανότητες επιτυχίας θα πρέπει να εφαρμόζεται κατ’ αρχάς από ανθρώπους που να πιστεύουν στη λειτουργία της αγοράς και να γνωρίζουν τους κανόνες της.

Η διαφαινόμενη –αναγκαστική- στροφή της Ευρώπης προς λύσεις αναπτυξιακές θα είναι δώρον… άδωρον για την Ελλάδα αν δεν υπάρξει η υποψιασμένη πολιτική ηγεσία και το εκπαιδευμένο κατάλληλο, πολιτικό προσωπικό οι οποίοι να πάρουν το μήνυμα, να θέσουν τις προϋποθέσεις και να τις εκμεταλλευτούν. Το ΠΑΣΟΚ απέδειξε ότι δεν τα έχει.

Το ερώτημα που αφορά τον σκεπτόμενο, ενεργό πολίτη για τις επερχόμενες εκλογές που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες δεν είναι μόνο μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, λογική ή συναίσθημα για τον ποιον θα ψηφίσει και ποιον θα μαυρίσει.

Το μείζον είναι ποιοι θα κληθούν να διαχειριστούν τη μοίρα του, ποιοι θα βγάλουν τη χώρα από το τέλμα της ύφεσης και ποιοι θα τη βάλουν σε αναπτυξιακή τροχιά.

Κακά τα ψέματα: έκαστος στο είδος του! Διότι ο Έλληνας πολίτης θα πρέπει να θυμάται ότι άλλο επικοινωνιακή ευελιξία και άλλο αποτελεσματική ηγεσία και το χειρότερο ότι τώρα που ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό, «μετά την απομάκρυνσή του από το ταμείο ουδέν λάθος πλέον αναγνωρίζεται».

*Ο Παναγιώτης Κοκκόρης είναι οικονομολόγος, υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης με τη ΝΔ