“Είμαι ο Χριστόδουλός σας…” – Δώδεκα χρόνια από το στερνό αντίο ενός μεγάλου ηγέτη

Πέρασαν 12 χρόνια από τον θάνατο του μεγαλύτερου εκκλησιαστικού ηγέτη στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Μετά από πολύμηνη και σκληρή μάχη με την επάρατη νόσο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος έφυγε από τη ζωή στις 28 Iανουαρίου του 2008 στις 5:15 τα ξημερώματα στην κατοικία του στο Ψυχικό, καθώς οι γιατροί σεβάστηκαν την επιθυμία του να μην μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Για τον ορθόδοξο πληθυσμό της Ελλάδας το πέρασμα του μακαριστού Χριστοδούλου από το τιμόνι της Εκκλησίας ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία που χαράχτηκε βαθειά στις ψυχές του. Αγνός, καθαρός, γνήσιος πατριώτης, κατάφερε να εμπνεύσει και να κατεβάσει στο πεζοδρόμιο όταν χρειάστηκε περισσότερους από ένα εκατομμύριο Έλληνες. 

Οι παρεμβάσεις του είχαν βαρύνουσα σημασία. Κατάφερε να κερδίσει μεγάλη μερίδα της νεολαίας με το αξέχαστο «κι εγώ σας πάω». Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ένας τέτοιου βεληνεκούς θρησκευτικός ηγέτης θα έπρεπε να βρίσκεται σήμερα στον αρχιεπισκοπικό θρόνο.

Η διαθήκη του Χριστοδούλου στους Έλληνες

Το τελευταίο μήνυμα του μακαριστού Χριστοδούλου είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Με τη σοφία και τη διορατικότητα που τον διέκρινε στις 31 Δεκεμβρίου του 2007 είχε πει:

«Χρειάζεται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών. Σταθείτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μην ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει».

“Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα”

Ο μακαριστός Χριστόδουλος άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στους αγώνες και τις διεκδικήσεις της πατρίδας μας.

Τολμούσε να μιλήσει και αυτό δυσαρεστούσε τους πολέμιους της εκκλησίας και της πατρίδας. Κρατούσε ψηλά την γαλανόλευκη. Εάν ζούσε σήμερα καμία κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να παραδώσει το όνομα της Μακεδονίας.

Ας θυμηθούμε τη στιγμή που με δάκρυα στα μάτια μιλούσε για τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.