Μαρία Πασχαλίδου: “Είναι κάτι ώρες που αναρωτιέσαι αν αξίζει…”

|
THESTIVAL TEAM

Η Μαρία Πασχαλίδου, εκτός απο αντιδήμαρχος Νεότητας, Αθλητισμού και Εθελοντών, είναι και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Με την ιδιότητα αυτή, γράφει τις σκέψεις της…

στο περιοδικό koitamama:

“Οταν ανακαλύπτεις ότι οι φίλοι σε ξέχασαν, ότι τους άφησες κι εσύ. Γιατί η ζωή πανάθεμά την, η καθημερινότητα, οι ανάγκες, σε εγκλώβισαν.  Ξαφνικά κοιτάς και δε βλέπεις κανέναν.
Όλοι αυτοί που σε στήριξαν, σε ανέβασαν, σε πίστεψαν γίνανε καπνός, σκόνη, αέρας. Κοιτάς τις φωτογραφίες για να θυμηθείς το χαμόγελό σου, το πρόσωπό σου τις ευτυχισμένες μέρες, όταν σου έλεγαν «προχώρα»!
Τι είναι αυτό που ψάχνουμε να βρούμε στη ζωή; Το ηλιοβασίλεμα στην άκρη της παραλίας. Μια αγκαλιά, μια κουβέντα, ένας αυτοσχεδιασμός, μια ρετσίνα, η ανάγκη να ακούει ο άλλος τον ήχο της σιωπής σου…
«Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και, να κλείσω και τα μάτια…», γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια.
Είναι που ανακαλύπτεις ένα ωραίο πρωινό ότι κι αυτό θα’ ναι το ίδιο σαν το προηγούμενο, ότι εκείνος για τον οποίο εγκατέλειψες τη ζωή σου είναι ίδιος και χειρότερος με αυτόν που άφησες!
Κι εκείνος που άφησες, προχωράει χωρίς εσένα. Μπορεί ακόμα να χαμογελά, να αφιερώνει, να τραγουδάει.
Τα ίδια τραγούδια, τα τραγούδια σου!
Δεν έχει πίσω. Mόνο μπροστά, με περισσότερη σοφία;
Σε κρατάει μόνο  η σκέψη πως ίσως κάποιοι άνθρωποι θα’ ναι για πάντα εκεί να σου απλώσουν το χέρι, φτάνει να το φωνάξεις.
Σ’ αυτή την άκρη  έχεις να κάνεις με πολλούς,  μα πάντα θα’ σαι μόνος. Δε σε καταλαβαίνουν, δε σε πιστεύουν, αναρωτιούνται για σένα. Δε σ’αγαπούν, σε υποφέρουν γιατί τους έτυχες, τους κληρώθηκες. Και πας…να προσπαθείς να πείσεις για την αλήθεια σου και να σε βάζουν στο απέναντι πεζοδρόμιο, να σου χαμογελούν από ανάγκη
Ό,τι κάνεις να το κάνεις με πάθος, να δίνεσαι, να αφιερώνεσαι…Τρίχες! Σε ό,τι κάνεις μην επιτρέψεις σε κανέναν να οργώσει την ψυχή σου. Κράτα ένα κομμάτι δικό σου. Μια χαραμάδα να μπαίνει ήλιος, να μπορεί να χωθεί το απογευματινό αεράκι, να σε βρίσκει το καλοκαίρι κι η μυρωδιά του καρπουζιού να σε κλέβει…
«Ο φόβος σου κι ο φόβος μου στο ίδιο το τραπέζι». Τι με έπιασε πάλι και μιλώ με τραγούδια; Ξέρεις τι σκέφτηκα; Θα πάω να ξαπλώσω στα τσιμέντα, να δω ουρανό, να αφήσω τον ήλιο να με τυφλώσει κι εγώ να ψιθυρίζω: «….με τον δικό μου τρόπο…»

Ακολουθήστε το Thestival στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.