Μ. Γλέζος: Οι Γερμανοί υπεκφεύγουν και φυγομαχούν- Ήρθε η ώρα της αλήθειας γι΄αυτούς

|
THESTIVAL TEAM

Υπεκφυγές και φυγομαχία καταλογίζει στις γερμανικές κυβερνήσεις ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλης Γλέζος, ο οποίος τονίζει, ότι πια, στενεύουν τα περιθώρια ελιγμών για το Βερολίνο, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να αφήσει στην “άκρη” το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μιλά με τα καλύτερα λόγια για τους πολίτες της Γερμανίας, οι οποίοι, όπως σημειώνει, “διψούν να μάθουν την αλήθεια και να σπάσουν το τείχος της σιωπής για τα ναζιστικά εγκλήματα”.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο news4people αναφορικά με τις αποζημιώσει, κάνει λόγο για το χρέος απέναντι στους νεκρούς συντρόφους και συμμαχητές του, οι οποίοι «μας ζητούσαν να συνεχίσουν να ζουν μέσα από μας. Να αγαπήσουμε και για κείνους, να χορέψουμε, να γλεντήσουμε και για κείνους»…

Μέρη της συνέντευξης:

Ερώτηση: Μόλις τώρα, και μετά τη συνάντηση που είχατε με τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας, ο Πρόεδρος της Γερμανίας κ. Γκάουκ παραδέχθηκε ότι υπάρχει θέμα επανορθώσεων από τη Γερμανία στην Ελλάδα. Τι σημαίνει αυτό για το ελληνικό διεκδικητικό κίνημα και πώς ερμηνεύεται η στροφή αυτή στη μέχρι τώρα παγιωμένη αρνητική άποψη στο εσωτερικό της γερμανικής πολιτικής ελίτ;

Απάντηση: Με τον πρόεδρο Γκάουκ είχα συναντηθεί στην Αθήνα, όταν μου το ζήτησε, τότε που επισκέφθηκε την Ελλάδα και πήγε και στους Λιγκιάδες. Και τότε η θέση του ήταν υπέρ της απόδοσης δικαιοσύνης, μολονότι εκφραζόταν ως άτομο και όχι με τον θεσμικό του ρόλο, για ευνόητους λόγους. Αλλά τώρα, πέρα από τις νέες δηλώσεις του Γκάουκ, έχουμε για πρώτη φορά και την ίδια την Άγκελα Μέρκελ να παίρνει θέση, διαφοροποιούμενη σαφώς από την ανιστόρητη και άκαμπτη γραμμή Σόιμπλε, ενώ ακολούθησε και ο Γερμανός ευρωβουλευτής των Πράσινων Ράινχαρτ Μπίτικοφερ, κατηγορώντας τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και προσθέτοντας ότι η Γερμανία πρέπει να σκεφτεί «ότι εξαιτίας της ιστορίας της ενδέχεται να έχει υποχρεώσεις απέναντι στην Ελλάδα».Αυτά όλα ένα μόνο πράγμα μπορεί να σημαίνουν: ότι η Γερμανία, παρά τον απαράδεκτα ηγεμονικό ρόλο που ασκεί στην Ευρώπη, βλέπει επιτέλους να στενεύουν τα περιθώρια υπεκφυγών και φυγομαχίας, που με μαεστρία χρησιμοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις της, από την ενοποίηση της χώρας και μετά, έναντι των ελληνικών διεκδικήσεων. Καιρός ήταν.

Ερ.: Οι κυβερνήσεις στην Αθήνα δεν εκφράζουν αντιρρήσεις για την ουσία του θέματος, που είναι η δίκαιη διεκδίκηση από την ελληνική πλευρά όσον αφορά το κατοχικό δάνειο, τις πολεμικές επανορθώσεις και τις αποζημιώσεις πολιτών. Ωστόσο συχνά επαναλαμβάνεται το επιχείρημα ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Πώς το σχολιάζετε;

Απ.: Παραλείπετε την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που άρπαξαν οι Ναζί. Και ακριβώς η επιστροφή αυτών των θησαυρών, που αποτελούν κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, έχουν για μας ίση σημασία με τις άλλες διεκδικήσεις. Ως προς το αν «οι κυβερνήσεις», όπως λέτε, της Αθήνας δεν εξέφραζαν αντιρρήσεις, παρά μόνο ως προς την καταλληλότητα του χρόνου, επιτρέψτε μου να διευκρινίσω κάτι. Το Εθνικό Συμβούλιο για τη Διεκδίκηση των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα ιδρύθηκε το μακρινό 1996, ακριβώς γιατί ήταν ορατή και ξεκάθαρη η άρνηση της τότε και των μετέπειτα ελληνικών κυβερνήσεων να βάλουν στο τραπέζι το θέμα αυτό. Η παρούσα κυβέρνηση είναι η πρώτη ελληνική κυβέρνηση που το θέτει. Και δεν υπάρχει κατάλληλη ή ακατάλληλη στιγμή για τα θέματα δικαίου και ηθικής.

Ερ.: Έχει απαντήσει ο κ. Σόιμπλε στις επανειλημμένες προσκλήσεις σας για δημόσιο διάλογο αναφορικά με τις γερμανικές υποχρεώσεις έναντι της Ελλάδας;

Απ.: Μέχρι στιγμής, εκκωφαντική σιγή.

Ερ.: Η γερμανική πλευρά επιμένει ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει λήξει. Με ποιον τρόπο υποστηρίζει ότι έχει λήξει;

Απ.: Πλέον δεν είναι σωστό να το λέμε αυτό. Η γερμανική πλευρά εμφανίζεται σαφώς διχασμένη. Από τη μια πλευρά είναι ο Σόιμπλε, που λέει ότι το θέμα έχει λήξει, είτε χωρίς να δίνει καμιά πρόσθετη πληροφορία είτε ισχυριζόμενος ψευδώς ότι «τα διεθνή δικαστήρια έχουν επανειλημμένως αποφανθεί επ’ αυτών των ζητημάτων». Ουδέν αναληθέστερο και το γνωρίζει καλά. Από την άλλη, έχουμε τις δηλώσεις του Γερμανού Προέδρου, της Καγκελαρίου Μέρκελ και του Ευρωβουλευτή των Πρασίνων, που βρίσκονται σαφώς σε διαφορετική κατεύθυνση. Αλλά μόνο αν καθίσουμε σε ένα τραπέζι να συζητήσουμε θα γίνει σαφές τι εννοεί και πώς το εννοεί ο καθένας.

Ερ.: Πλασάρεται από τη γερμανική πλευρά ή κύκλους ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει λήξει άτυπα ύστερα από διαπραγμάτευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Θεωρείτε πιθανό να έχει γίνει κάποια τέτοιου είδους «ανταλλαγή» μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας;

Απ.: Όχι, το θεωρώ εντελώς απίθανο και επιπλέον ο νυν Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος, που βρισκόταν επί σειρά ετών στο πλευρό του Καραμανλή, το διαψεύδει απολύτως. Και, όπως αντιλαμβάνεστε, τέτοια θέματα δεν συζητιούνται και δεν κλείνουν τόσο απλά. Άλλωστε η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ πραγματοποιήθηκε πολύ πριν από την ενοποίηση της Γερμανίας, οπότε, βάσει της Συμφωνίας του Λονδίνου του 1953, η τότε Δυτική (Ομοσπονδιακή) Γερμανία δεν είχε καμιά αρμοδιότητα να συζητήσει και να κλείσει τέτοια ζητήματα.

Ερ.: Πώς ερμηνεύετε την καθυστέρηση της υπογραφής της Συνθήκης Ειρήνης μεταξύ Ελλάδας-Γερμανίας και τι σημαίνει πρακτικά αυτό το καθεστώς «μη εμπόλεμης κατάστασης»;

Απ.: Δεν πρόκειται περί ερμηνείας, αλλά περί ιστορικής πραγματικότητας. Η Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 προέβλεπε ότι η υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης μεταξύ της επανενωμένης (κάποτε) Γερμανίας και των χωρών που είχαν υποστεί βλάβες από τη δράση του Γ΄ Ράιχ θα καθιστούσε αυτομάτως πληρωτέες όλες τις αποζημιώσεις υπέρ των κρατών, όπως αυτές τούς είχαν επιδικαστεί από τη Διασυμμαχική Επιτροπή στο Παρίσι το 1946. Μολονότι, λοιπόν, η Γερμανία εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της προς τα άλλα κράτη, αρνείται να αναγνωρίσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα. Για το λόγο αυτό προκρίθηκε από τη Γερμανία και τους τότε υποστηρικτές της η νόθα λύση της Συμφωνίας 2 + 4 της Μόσχας (όπου 2 οι Γερμανίες, δυτική και ανατολική, και 4 οι νικήτριες μεγάλες δυνάμεις του πολέμου: ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία και Γαλλία), από την οποία αποκλείστηκε η Ελλάδα. Επομένως, δεν είναι θέμα ερμηνείας. Η υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας θα καταστήσει αμέσως καταβλητέα τα ποσά που επιδικάστηκαν υπέρ της Ελλάδας το 1946 από τη Διασυμμαχική Επιτροπή. Αυτό δεν έχει αλλάξει και δεν αλλάζει και οι γερμανικές κυβερνήσεις το γνωρίζουν άριστα, γι’ αυτό και δεν υπογράφουν.

Ερ.: Πώς σας αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί πολίτες όταν μαθαίνουν για τη δράση σας και τα αιτήματά σας;

Απ.: Αν όντως αγνοούν τα πάντα, κι είναι πολλοί αυτοί, αρχικά σοκάρονται και δυσπιστούν. Γι’ αυτούς κυρίως συντάξαμε και εκδώσαμε τη Μαύρη Βίβλο της Κατοχής, με τα ελληνικά ολοκαυτώματα. Όταν όμως δουν, διαβάσουν και πληροφορηθούν, τότε γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές των δικαίων μας. Δείτε τι συνέβη στο Χανάου, στη Φρανκφούρτη, στο Αμβούργο και στο Βερολίνο. Δεν ήταν δική μου ιδέα. Ιδέα των Γερμανών φίλων μας ήταν να συσταθούν σε καθεμιά από αυτές τις πόλεις, και σε άλλες, Επιτροπές Γερμανών πολιτών για τη Διεκδίκηση των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα για λογαριασμό της χώρας μας.

Ερ.: Από την εικόνα που αποκομίσατε από την περιοδεία στη Γερμανία, τι ποσοστό του κοινού είναι Γερμανοί πολίτες μη ελληνικής καταγωγής; Πόσο ενήμεροι ήταν για τις ελληνικές διεκδικήσεις;

Απ.: Τα ποσοστά ποίκιλλαν. Αλλά παντού η παρουσία των Γερμανών πολιτών είναι συγκλονιστική. Διψούν να μάθουν. Παλεύουν για να σπάσουν το τείχος σιωπής για τα ναζιστικά εγκλήματα που επέβαλαν οι μεταπολεμικές σκοπιμότητες του Ψυχρού πολέμου και κατανοούν ότι, για να έχει νόημα το σύνθημα «Ποτέ πια ναζισμός, ποτέ πια ολοκαυτώματα», πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να μιλήσουμε για τους νεκρούς μας, να μιλήσουμε για τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν, όχι για να εκδικηθούμε, αλλά για να αγκαλιαστούμε γνωρίζοντας την αλήθεια. Η αλήθεια είναι θεραπευτική, ξέρετε. Όχι τόσο για τα θύματα, όσο για τους θύτες και τους απογόνους των θυτών. Κι όταν αυτοί ακούν και μαθαίνουν την αλήθεια, μετά στέκονται στο πλευρό μας. Είχα πολλές φορές ως τώρα την τύχη να γνωρίσω τέτοιους Γερμανούς και να κερδίσω τη φιλία τους. Αλλά δεν αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τη στάση τους. Αισθάνομαι φιλία για τους ίδιους. Κι αυτό είναι πολύ πιο πολύτιμο, πιο ανθρώπινο και πιο ισότιμο.

Ακολουθήστε το Thestival στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.