Ιωάννα Παππά: Δε φοβάμαι την αποτυχία

H Iωάννα Παππά από την πρώτη στιγμή γνώριζε ότι θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο και να καταπιαστεί, κυρίως, με το κλασικό ρεπερτόριο. Και πάνω σε αυτόν τον άξονα κινείται, εδώ και πολλά χρόνια.

Η ηθοποιός, λίγες ημέρες πριν ενσαρκώσει την «Έντα Γκάμπλερ», αποκαλύπτει γιατί δεν τη βλέπουμε στην τηλεόραση και σε τι βαθμό την έχει αλλάξει ο ερχομός του γιου της…

Υπήρξε στιγμή που να πέσατε στην παγίδα των «πρέπει» και «μη» επειδή είστε δημόσιο πρόσωπο;

«Το σίγουρο είναι ότι η συμπεριφορά σε δημόσιο επίπεδο χρειάζεται προσοχή. Προσωπικά, είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει τις βαθύτερες σκέψεις μου να τις κρατάω για τον εαυτό μου και να τις μοιράζομαι με τους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους».

Εσάς τι σας κάνει πιο δυνατή;

«Σε μία συνθήκη που θα νιώσω ασφάλεια και, μέσα από μία ενστικτώδη διαδικασία, έχω το θάρρος να αφεθώ, να εμπιστευτώ και να τολμήσω. Αρκεί να νιώσω την ασφάλεια που προανέφερα».

Ρισκάρετε εύκολα ή εξετάζετε και όλα τα ενδεχόμενα που μπορεί να προκύψουν;

«Τα ενδεχόμενα είναι πάρα πολλά και δεν μπορούμε να τα γνωρίζουμε όλα. Όταν ξεκινάμε κάτι έχουμε έναν ορισμένο στόχο και στο πίσω μέρος του μυαλού μας τη σκέψη ότι μπορεί να λοξοδρομήσει και να μην τα καταφέρουμε. Για εμένα η απογοήτευση έρχεται με το να μην προσπαθήσεις και όχι με την αποτυχία».

Και σε περίπτωση που έρθει η αποτυχία;

«Δεν φοβάμαι την αποτυχία. Μπορώ να την ξεπεράσω. Απλά, δεν μου αρέσουν τα απωθημένα και καταστάσεις που δεν προσπάθησα να κάνω κάτι γι’ αυτές».

Τον στόχο που είχατε όταν πρώτο ξεκινούσατε σε αυτόν τον χώρο τον πετύχατε ή αισθανθήκατε να λοξοδρομείτε;

«Η αλήθεια είναι πως είμαι αρκετά ευχαριστημένη με τη μέχρι τώρα πορεία μου. Ο στόχος μου ήταν το, θέατρο και σε αυτό επένδυσα περισσότερο. Ο κινηματογράφος είναι ένας επόμενος στόχος, μέσα στο πλαίσιο αυτής της δουλειάς, αλλά επειδή έχω κι άλλα ενδιαφέροντα δεν αποκλείεται κάποια στιγμή, παράλληλα με το θέατρο, να κάνω και κάτι άλλο. Το θέατρο με έχει καθηλώσει και δεν σκέφτομαι, για την ώρα, να μην το ακολουθώ».

Ποια είναι η σχέση σας με την τηλεόραση; Έχουμε πολλά χρόνια να σας δούμε με μόνιμο ρόλο…

«Με την τηλεόραση έχω χάσει λίγο την επαφή τα τελευταία χρόνια, όπως και η τηλεόραση την είχε χάσει με τους ηθοποιούς, καθώς δεν γίνονταν πολλές σειρές. Τώρα, έχει αρχίσει κάπως η μυθοπλασία να παίρνει ένα κομμάτι που της αναλογεί, και αυτό είναι ευχάριστο. Μου έχουν γίνει μέσα σε αυτά τα χρόνια κάποιες προτάαεις, όχι πάρα πολλές, αλλά δεν είναι αυτές που θα ήθελα. Εννοείται ότι αν προκύψει κάποια σειρά και με ενδιαφέρει σε επίπεδο σεναρίου και συνεργατών θα τη συζητήσω. Απλά, δεν μου αρέσει να υπάρχω τηλεοπτικά μόνο και μόνο για να υπάρχω.

Γεγονός που αποδεικνύεται από τις ελάχιστες σειρές που έχετε κάνει… Ακριβώς. Γι’ αυτό χαίρομαι για τις σειρές που έχω κάνει. Για παράδειγμα, για την πρώτη σειρά που έκανα με τον Κώστα Κουτσομύτη (σ.σ.: «Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες», ΕΡΤ1), στη συνέχεια το «Κλείσε τα μάτια» μετον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, με τον οποίο είχαμε μία εξαιρετική συνεργασία, το «Φεύγα»…Έκανα δύο -τρία πράγματα για τα οποία άξιζε ο κόπος».

Τον Αύγουστο γίνατε για πρώτη φορά μαμά. Σε τι βαθμό σας έχει αλλάξει ο ερχομός του μωρού;

«Πέρα από τον ρυθμό της καθημερινότητας, που όσοι έχουν πιαιδιά γνωρίζουν ότι ένα ακόμα 24ωρο δεν φτάνει, ο ερχομός του μωρού μου έχει δώσει μόνο χαρά. Ακόμα, με έχει βοηθήσει πολύ σε ψυχολογικό επίπεδο. Εχω έναν μόνιμο ενθουσιασμό για τα πράγματα.

Παρόλο που γίνατε μαμά, πάντως, δεν σταματήσατε να δουλεύετε…

«Η παράσταση «Ο χορός της φωτιάς» ήταν μια δουλειά κλεισμένη και το συζητήσαμε αρκετά για να προχωρήσουμε. Είναι πολύ σημαντικό ότι έχω βοήθεια στο σπίτι, διαφορετικά τίποτε από όλα αυτά που λέμε δεν θα μπορούσα να κάνω. Παρ’ όλα αυτά, περνάω αρκετό χρόνο με το παιδί. Οι δουλειές, χρονικά, δεν έγιναν μαζί και είναι σαν να κάνω ένα πράγμα».

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

«Το καλοκαίρι θα βρίσκομαι στην τραγωδία «Βάκχες» σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, κάνοντας τον Τειρεσία. Πρόκειται για άλλη μία μεγάλη πρόκληση, αλλά και χαρά που θα πάω ξανά στην Επίδαυρο».

Πόσο σημαντικό είναι για έναν ηθοποιό να παίζει στην Επίδαυρο;

«Είναι πάρα πολύ συγκινητικό και μαγικό. Έχω βρεθεί άλλη μία φορά στη σκηνή, ούσα κορυφαία του Χορού σε μία παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, και ήθελα να έχω ξανά αυτή την ευκαιρία. Ανυπομονώ γι’ αυτό!», είπε στο my tv.